Parafialna strona demonstracyjna w Katowicach

Jak co roku w naszej parafii świętowaliśmy srebrny jubileusz małżeństw, w tym roku były to pary, które przyjęły sakrament małżeństwa w 1992 roku. Po uroczystej Mszy św. odbyło się spotkanie na plebanii.

Wzdłuż granicy naszej Ojczyzny, liczącej ponad 3,5 tys. kilometrów, znajdowały się kościoły stacyjne, nasz kościół parafialny też był jednym z nich. Historyczne wydarzenie rozpoczęliśmy konferencją wprowadzającą, Mszą św. i Adoracją Najświętszego Sakramentu. Po posiłku (w Świetlicy Wiejskiej dla Gości) odprawiliśmy w cztery części różańca w 5 strefach modlitwy. Bóg zapłać wszystkim, którzy wzięli udział w Różańcu do Granic. Dziękujemy za przygotowanie stref modlitwy i służbom porządkowym, za posiłek dla Gości (Naszej Skawicy), których przyjechało około 300 osób, głównie z okolic Krakowa. Grupa dzieci z naszej parafii była tego dnia w Ludźmierzu gdzie modlitwie przewodniczył abp Marek Jędraszewski.

W sobotę w Domu Pomocy Społecznej odbyło się spotkanie rodzin. Uroczystość uświetniły występy mieszkańców oraz uczniów Szkoły Podstawowej w Skawicy (w ramach projektu MWM i SKC). Występy cieszyły się dużym zainteresowaniem gości, gdyż poruszały tematykę miłości oraz starości na wesoło. Nie zabrakło śpiewów, tańca oraz poezji. Spotkanie miało charakter bardzo rodzinny i było okazją do wspólnego spędzenia czasu z najbliższą rodziną.

Serdecznie dziękujemy za przygotowanie ołtarzy i komentarza po Ewangelii: ołtarza pierwszego „u Huperta” – rola u Żurka, drugiego przy pomniku Św. Jana Pawła II – Tokarne, ołtarza trzeciego przy sklepie „Groszek” – Warty, ołtarza czwartego przy szkole – Oblica i dokończenie Suchej Góry. Dziękujemy orkiestrze i tym, którzy zadbali o godny przebieg procesji.

Dzieci z naszej parafii, które przystąpiły do I Spowiedzi i Komunii Św. 6 czerwca odbyły pielgrzymkę z rodzicami i nauczycielami do sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej. Jest to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc pątniczych w Polsce. Zaliczane jest do najciekawszych założeń krajobrazowo-architektonicznych w Europie.

Modlitewną wędrówkę poprzedziła prelekcja przewodnika kalwaryjskiego, który przedstawił historię tego niezwykłego miejsca. Jego powstanie zawdzięcza się Mikołajowi Zebrzydowskiemu. Wojewoda krakowski, w 1596 roku w Wielki Czwartek wspólnie z żoną Dorotą na zamku w Lanckoronie ujrzał na górze Żarek trzy jaśniejące krzyże, znikające z promieniami zachodzącego słońca. Wtedy Zebrzydowski powziął zamiar, aby na górze, na której widział krzyże, wystawić świątynię mająca służyć rodzinie za prywatną pustelnię. Rok później swój pobożny zamiar uskutecznił i wystawił kaplicę i trzy czerwone krzyże. W 1600 roku wzniósł Kaplicę Ukrzyżowania Pana Jezusa, która była miejscem modlitwy rodziny Zebrzydowskich w czasie Wielkiego Postu. Wkrótce wybudował kaplicę Grobu Pana Jezusa (według modelu jerozolimskiej kaplicy Grobu Pańskiego) i niewielki klasztor z kościołem pw. Matki Bożej Anielskiej. W 1602 roku dotychczasowy dorobek przekazał zakonowi bernardynów.

Następnie fundator, po przeczytaniu książki opisującej Jerozolimę w czasach Chrystusa i znalezieniu podobieństw między Jerozolimą a swoimi dobrami, postanowił zbudować stacje Męki Pańskiej. Wzgórze Żarek przyjęło nazwę Golgota, wzniesienie pod Lanckoroną – Góra Oliwna, pagórek przy obecnej Kaplicy Domu Kajfasza – góra Syjon, wzniesienie pod Ratuszem Piłata – góra Moria, a potok Skawinka nazwano Cedronem.

…Budowanie kościołów kaplic trwało dłuższy przeciąg czasu, wszakże Zebrzydowski możny pan, mając wpływy u znakomitych ludzi i niemałe dochody, kilkakrotnie posyłał po plany i rozmiar miejsc świętych do samej Jerozolimy i do stolicy apostolskiej… (Gwiazdka Cieszyńska). Tak oto do 1617 roku powstało 12 Kaplic Drogi Krzyżowej, Pustelnia Pięciu Braci Męczenników i kaplica Św. Marii Magdaleny. Po śmierci żony Mikołaj coraz chętniej spędzał czas w klasztorze kalwaryjskim. Przed rozpoczęciem budowy kolejnych kaplic pościł, spowiadał się i uczestniczył we Mszy Św. a fundamenty robił w Oktawie Świąt Matki Bożej. Stał się pierwszym przewodnikiem pątników po kalwaryjskich dróżkach. Po stracie żony za jedyny cel życia widział ciągłe upiększanie Kalwarii.

Miał czworo dzieci. Najstarsza córka Anna wstąpiła do zakonu Bernardynek, Gryzelda do Karmelitanek, Zofia wyszła za mąż, syn Jan przejął kontynuację dalszej rozbudowy Kalwarii. Poślubił Barbarę Lubomirską, z którą miał trzy córki i dwóch synów. Oddawał się pobożnym rozmyślaniom na Dróżkach. W latach 1623–1641 wybudował pięć dalszych kaplic pasyjnych: Brama Wschodnia, Kaplica na Cedronie, I Upadek Pana Jezusa, Cyrenejczyk i Weronika; osiem kaplic maryjnych: cztery Pogrzebu i cztery Triumfu Maryi i dokonał dalszej rozbudowy kaplicy Ukrzyżowania i Grobu Matki Bożej. Jan Zebrzydowski wybudował też 28-stopniowe święte schody „gradusy” koło Ratusza Piłata i Kaplicę Znalezienia Krzyża Świętego z Pustelnią Św. Heleny.

Kolejnym fundatorem był Michał Zebrzydowski – syn Jana. Dokonał dalszej rozbudowy klasztoru z prezbiterium dla cudownego obrazu Matki Bożej. Po jego śmierci opieka nad Kalwarią przeszła na rodzinę Czartoryskich. Jego córka wyszła za mąż za Jana Czartoryskiego. Podjęła się dalszego powiększenia kościoła o nawę i dwie wieże. Do bazyliki dobudowano w późniejszym czasie kaplicę św. Antoniego i Niepokalanego Poczęcia NMP.

Następnie zwiedziliśmy kaplicę z makietą klasztoru i Dróżek Kalwaryjskich, nad którą 10 lat pracowali Ireneusz Pudełko i Jacek Witaliński.

Kalwaria została wpisana na prestiżową listę UNESCO. Jest to zasługą stróżów sanktuarium – bernardynów, którzy po okresie fundatorów wzięli w swoje ręce troskę o dalsze losy tego miejsca. Prace remontowo-budowlane i konserwacje budowli sakralnych, jak i innych zabytków, odbywały się tu w różnym nasileniu i nieprzerwanie trwają do dziś. Fundusze na ich prowadzenie pochodzą z ofiar pobożnego ludu, który tu pielgrzymuje.

Kolejnym miejscem, które poznaliśmy, był pokój św. Jana Pawła II i liczne pamiątki potwierdzające Jego obecność tutaj: fotel kardynalski z czasów metropolity krakowskiego, ornat, w którym sprawował ostatnią Mszę Św. w Polsce, sutanna, piuska, buty, różaniec perłowy zachęcający do modlitwy, złoty krzyż papieski, monstrancja, klęcznik, tron i łóżko.

W modlitewnym nastroju udaliśmy się na Drogę Krzyżową, rozważając poszczególne stacje Męki Pana Jezusa od Ratusza Piłata do Góry Ukrzyżowania. O godz. 13:00 uczestniczyliśmy we Mszy Św., po czym udaliśmy się na indywidualną modlitwę do Kaplicy Cudownego Obrazu.

Po „sesji zdjęciowej” przed kaplicą u Rafała i na Placu Rajskim zakończyliśmy naszą pielgrzymkę. Nawiązując do słów pielgrzyma kalwaryjskiego Jana Pawła II Tutaj moje serce pozostało na zawsze liczymy, że i w naszych sercach na zawsze pozostanie to miejsce.